ПРАКТИЧЕСКИЕ РЕКОМЕНДАЦИИ РОДИТЕЛЯМ ГИПЕРАКТИВНОГО РЕБЁНКА /Гиперактивтіктің белгілері психологтың кеңесі

ПРАКТИЧЕСКИЕ РЕКОМЕНДАЦИИ РОДИТЕЛЯМ ГИПЕРАКТИВНОГО РЕБЁНКА  
1. Изменение поведения взрослого и его отношения к ребенку:

• проявляйте достаточно твердости и последовательности в воспитании;
• помните, что чрезмерная болтливость, подвижность и недисциплинированность не являются умышленными;
• контролируйте поведение ребенка, не навязывая ему жестких правил;
• не давайте ребенку категорических указаний, избегайте слов «нет» и «нельзя»;
• стройте взаимоотношения с ребенком на взаимопонимании и доверии;
• избегайте, с одной стороны, чрезмерной мягкости, а с другой — завышенных требований к ребенку;
• повторяйте свою просьбу одними и теми же словами много раз;
• не настаивайте на том, чтобы ребенок обязательно принес извинения за проступок;
• выслушивайте то, что хочет сказать ребенок;
• для подкрепления устных инструкций используйте зрительную стимуляцию.

2. Изменение психологического микроклимата в семье:

• уделяйте ребенку достаточно внимания;
• проводите досуг всей семьей;
• не допускайте ссор в присутствии ребенка.

3. Организация режима дня и места для занятий:
 установите твердый распорядок дня для ребенка и всех членов семьи;

• чаще показывайте ребенку, как лучше выполнить задание, не отвлекаясь;
• снижайте влияние отвлекающих факторов во время выполнения ребенком задания;
• оградите гиперактивных детей от длительных занятий на компьютере и просмотра телевизионных передач;
• избегайте по возможности больших скоплений людей;
• помните, что переутомление способствует снижению самоконтроля и нарастанию гиперактивности.

4. Специальная поведенческая программа:

• придумайте гибкую систему вознаграждений за хорошо выполненное задание и наказаний за плохое поведение.
• можно использовать балльную или знаковую систему, завести дневник самоконтроля;
• не прибегайте к физическому наказанию! Если есть необходимость прибегнуть к наказанию, то целесообразно использовать спокойное сидение в определенном месте после совершения поступка;
• чаще хвалите ребенка. Порог чувствительности к отрицательным стимулам очень низок, поэтому гиперактивные дети не воспринимают выговоры и наказания, однако чувствительны к поощрениям;
• составьте список обязанностей ребенка и повесьте его на стену, подпишите соглашение на определенные виды работ;
• не старайтесь предотвратить последствия забывчивости ребенка;
• постепенно расширяйте обязанности, предварительно обсудив их с ребенком;
• не разрешайте откладывать выполнение задания на другое время;
• не давайте ребенку поручений, не соответствующих его уровню развития, возрасту и способностям;
• помогайте ребенку приступить к выполнению задания, так как это самый трудный этап;
• не давайте одновременно несколько указаний.

Гиперактивтіктің белгілері

Әдетте, белсенділіктің негізгі белгілері 2-3 жастағы балаларда көрінеді. Алайда, ата-аналар үнемі дәрігерге бармайды, көбінесе алғашқы консультациялар балалардың мектепке бара бастайтындай болады және оларда АДГД-мен байланысты қиындықтар бар екендігі айқын болады.
Белгілері:

• Импульсивтілік, жыртқыштық, эмоционалдық тұрақсыздық,
• Мазасыздық, жанжал, алаңдаушылық,
• Ұйқы безі
• Іс-әрекет ережелеріне барабар жауап болмауы,
• Сөйлеуді дамытуда кешіктіру.

Егер көрсетілген белгілердің кем дегенде біреуін байқасаңыз, онда бұл маманға кеңес берудің маңызды себебі. Дәрігер әлі де балаңызда гиперактивтілікті анықтайтын болады - бұл жағдайда сіз симптомдармен күресуді үйренесіз және балаға қоғамға бейімделуге көмектесесіз.

Гиперактивтік баланың мінез-құлқы мен көрінісі

Мұндай бала әрдайым белсенді болғанына қарамастан, ол үйлестіруде белгілі бір бұзушылықтар бар: ол жиі кейбір заттардың құлдырауы, жасырын емес және жиі нәрселерді немесе құлдырайды. Жиі ДӘУЖ-мен ауыратын бала оның соққыларын толтырады, көгеріп, сызат алады, бірақ тиісті қорытынды жасамайды және бәрі қайталанады.
Өзге нәрселермен қатар, АДБ-ның белгілері - ойлау қабілетсіздік, немқұрайлылық, қыңырлық, тұрақты көңіл-күйдің ауытқуы, агрессивтілік және ыстық температура. Мұндай балалар көбінесе күндізгі ұйқыны елеусіз қалдырады. Алайда, оның түнгі ұйқысын тыныш деп атауға болмайды. Әдетте гиперактивті бала қоғамдық орындарда назар аударады - ол үнемі нәрсеге қол тигізеді, ата-аналарын тыңдамайды және өте эмоциялық реакцияларды көрсетеді.

Гиперактивтіліктің себептері

АДБ-ның пайда болуы бірнеше себептерге байланысты болуы мүмкін. Олардың неғұрлым кең таралғанын егжей-тегжейлі қарастырайық. Бұл себептердің әрқайсысы туған кезіне дейін де көрінеді.
Жүкті әйелдің қалыпты өмір салтын өзгерту
Өздеріңіз білетіндей, ұрықтың жүйке жүйесінің дамуы болашақ ананың өмір салтымен тікелей байланысты. Мысалы, егер әйелде жаман әдеттер болса, темекі шегу секілді, бұл кейінірек бұл баланы АДБД-ға айналдырады. Сондай-ақ, қиындықтар, мысалы, қиын жұмыс нәтижесінде туындаған қиындықтар жиі кездеседі. Баланың пайдасына емес, күтіп тұрған ананың өмірінде тұрақты күйзеліске бармаңыз.
Жүктілік асқынулары
Көбінесе жүктілік кезінде ауыр токсикалық аурулардан зардап шеккен әйелдердің балалары гиперактивтілігіне диагноз қойылады. Сонымен қатар, жүктілік кезінде қан қысымын жоғарылаған әйелдер де тәуекелге ұшырайды. Егер дәрігерлер бала ішіндегі ішек асфиксиясын анықтаса, бұл кейіннен ол АДБ-ны дамытуға ықтималдығын арттырады.
Туылу үрдісінде асқынулар
Егер әйелдің босануы нәрсе арқылы қиындаса, онда баласы гиперактивтілігіне диагноз қоюы мүмкін. Ол созылмалы босану ретінде және өте жылдам болуы мүмкін.